zygpru1948.fotkoblog.pl

Zygmunt Jan Prusiński


POBUDZAJ MNIE PIESZCZOTAMI

Magdalenie Olczak



Te jabłonie za oknem. Rozbiegane myśli.
Owoce drzewa rozsypały się na trawie -
rozmawiają po sąsiedzku,
co będą dalej robić z czasem wolnym.

Mój czas, męski zaznaczam, na niebie,
znalazł ów owoc miłości.
Magdalena trochę leniwa ze snu,
rozciąga się by kobiecość wskrzesić.
Pachnie rannym ciałem...

- Czy jesteś przygotowana do mojej modlitwy?

Sosnowe ptaki ze snu wcześniej wstały.
Prostują skrzydła.

A jabłoń najbliższa liczy,
ile jeszcze zostało jabłek na jej ciele.

Magdalenie liczę pieprzyki,
te małe nienazwane wysepki -
całuję czule je jak wzorowy kochanek
w niebiańskim Erotyku.


16.06.2010 - Ustka
Środa 6:29

Wiersz z książki "Tango z drzewami"