zygpru1948.fotkoblog.pl

Zygmunt Jan Prusiński


W UKRYTYM ZWIERCIADLE

Angelice Zareckiej



Rzeki od rzek, drogi od dróg, ścieżki od ścieżek.

Osiągam przestrzeń, tę aplikację wzoru.

Samoczynnie piszę oczami nieznany Erotyk,
jesteś tam ugoszczona - podaję ci brzoskwinie.

Specjalnie dla mnie rozbierasz się -
ciało dla ciała, dotyk dla dotyku, cisza dla ciszy.

Poukładane wzory zaklęcia - topi się szarość,
wchodzimy Angeliko do Kolczastego Lasu.

Nierozłącznie rozwijam się jako mężczyzna -
twoje dotyki jak maki w polu tańczą na wietrze.

Tańczysz i ty przytulona do głębi;
sączy się aksamitny krzyk z nieba.

- Odeszło uwieranie samotnika, wracam do życia!


11.06.2010 - Ustka
Piątek 6:10

Wiersz z książki "Tango z drzewami"