zygpru1948.fotkoblog.pl

Zygmunt Jan Prusiński


MOJE MIŁOSNE PRZESŁANIE

Elżbiecie Dębickiej



Listonosz nie przyniesie do domu.
Moje przesłanie piszę w osamotnionym wierszu -
przyjmij je - jest takie niewinne...

Poeta prosi o miłość.
Nie jest z kamienia choć życie kamienne w nim.

Nie jest niewolnikiem materialnych stron;
dla niego kobieta jest ołtarzem natury.

- Czy można spotkać czystą kobietę,
w której instynkt darem jest dla niego?

Nie musisz odpowiadać.

Czas rysuje z wiatrem rysunki na niebie.
- Kochania jest tak mało jak na lekarstwo!

Czyżbyśmy się tak w sobie zamknęli,
kupując żelazne kłódki z dużymi kluczami?

Elżbieto pogodna w soczystej oprawie -
całuję twoje nogi na kilka pokuszeń w czwartek.

- Będziemy karuzelą...

Będziemy wirem rzecznym w totalnym erotyzmie
składania ciał modlitw - ciał kwitnącej miłości!


10.06.2010 - Ustka
Czwartek 9:10

Wiersz z książki "Tango z drzewami"